شعر از ادیب نیشابوری

این شعر زیبا از ادیب نیشابوری تقدیم به دیده بانی های شاعر و دوستدار شعر:

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ی ما

کوه ما سینه ی ما ناخن ما تیشه ی ما

شور شیرین زبس آراست ره جلوه گری

همه فرهاد طراود ز رگ و ریشه ی ما

بهر یک جرعه ی می منت ساقی نکشیم

اشک ما باده ی ما دیده ی ما شیشه ی ما

عشق شیریست قوی پنجه و می گوید فاش

هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه ی ما

مردم چه می گویند؟!!!

می خواستم به دنیا بیایم، در یک زایشگاه عمومی؛ پدر بزرگم به مادرم گفت: فقط بیمارستان خصوصی! مادرم گفت: چرا؟... پدر بزرگم گفت: مردم چه می گویند؟!...